Ogólne zasady udzielania pomocy publicznej
Uregulowania art. 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) oraz unormowania z zakresu pomocy publicznej wynikające z ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. Nr 123, poz. 1291) prowadzi do wniosku, iż te ostatnie mają w tej relacji bezwzględne pierwszeństwo.
Udzielenie pomocy publicznej wymaga jej uprzedniego zgłoszenia i notyfikacji dokonywanej przez KE. Przez notyfikację należy przy tym rozumieć przekazanie KE, zgodnie z art. 88 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską – TWE, projektu programu pomocowego, projektu pomocy indywidualnej lub projektu pomocy indywidualnej na restrukturyzację, wraz z informacjami niezbędnymi dla oceny zgodności pomocy publicznej ze wspólnym rynkiem (art. 2 pkt 15, art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej). Procedurze tej podlega również istotna zmiana zatwierdzonego przez KE programu pomocowego, pomocy indywidualnej lub pomocy na restrukturyzację. Istnieją jednak przypadki wyjątków od zasady notyfikacji, a mianowicie przypadki określone w rozporządzeniach RE i KE, a także notyfikowane programy pomocowe, na podstawie których udzielana będzie pomoc indywidualna. Mając na uwadze powyższe, najogólniej można wskazać, iż z punktu widzenia obowiązku notyfikacji pomocy, istnieją dwie zasadnicze grupy przypadków, a mianowicie:
1) grupa pierwsza– wyłączenie obowiązku notyfikacji:
a) pomoc de minimis;
b) pomoc w ramach wyłączeń grupowych (w szczególności: pomoc dla małych i średnich przedsiębiorstw, na szkolenia, na zatrudnienie);
c) pomoc indywidualna na podstawie programów pomocowych notyfikowanych przez KE;
2) grupa druga – obowiązek notyfikacji:
a) programy pomocowe;
b) pomoc indywidualna na podstawie notyfikowanego programu pomocowego w przypadku gdy KE zastrzegła taki obowiązek;
c) pomoc indywidualna, przyznawana poza programem pomocowym, w tym również na podstawie programu pomocowego (aktu normatywnego), nie notyfikowanego przez KE.
W odniesieniu do Polski, wyłączenie obowiązku notyfikacji pomocy w określonych przypadkach wynika również z Traktatu akcesyjnego (pkt. 3 załącznika IV do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do UE).
Oprócz powyższego, ustawa o postępowaniu w sprawach pomocy publicznej wprowadziła wewnętrzną (krajową) procedurę opiniowania w tym zakresie (art. 1 pkt 1, art. 12– art. 19 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej ). Należy również zwrócić uwagę, że KE posiada prawo weryfikacji nie tylko w stosunku do pomocy, która ma być dopiero udzielona (art. 88 ust. 3 TWE;
